కవి సంగమం # 7 #

జ్ఞాపకాలు - 2

నీ తూరుపుని నా పశ్చిమని కలిపే

ధవళేశ్వరం వంతెన మీద

ఓ సంధ్యలో మనిద్దరం సంగమించి,

పడమటి వేపు చూస్తూ విన్న సంధ్యారాగం

ఇప్పటికీ ఓ అందమైన జ్ఞాపకం

పరవళ్ళు తొక్కుతున్న ఎర్ర గోదారిని చూసి

నీ కళ్ళలో ఉదయించిన సౌందర్యం...

దూరంగా దిజ్మండలిలో ప్రతిబింబిస్తే

ఆ అందాన్ని అలా కళ్ళప్పగించి చూడడం

ఇప్పటికీ ఓ మధురమైన జ్ఞాపకం

ఆ అపురూపమైన ప్రకృతి సోయగం చూసి ఆదమరిచావనుకొని

అదను చూసి నడుము పై వేసిన  చేతిని

అంతే సున్నితంగా తొలగించిన నీ ప్రమత్తత ముందు

చిత్తుగా ఓడిపోయిన నా ఆత్రం

ఇప్పటికీ నాకో మరపురాని జ్ఞాపకం ...

ఆదిత్యుడెళుతూ వదిలేసిన కుంకుమని

ఆ సాయంకాలపు ఆకాశం నీ మేనికి అద్దుతుంటే

నిన్ను విడిచి వెళ్ళే ముందు నాలో పుట్టిన వేదన

నీ కళ్ళలో కన్నీటి బొట్లయి ప్రతిఫలించినప్పుడు

మన గుండెల్లోని ప్రేమ కొత్త గోదారై ఉరకలెత్తడం

ఎప్పటికీ నాకో దివ్యమైన జ్ఞాపకం