Friday 5 December 2014

కవి సంగమం # 37 #

# ఆఖరి మజిలీ # 

కొందర్ని ద్వేషిస్తావ్
ప్రత్యక్షంగానో పరోక్షంగానో

కొందర్ని అసహ్యించుకుంటావ్
అవసరంగానో అనవసరంగానో 

కొందర్ని కోపగించుకుంటావ్ 
కారణంగానో అకారణంగానో 

కానీ ఓరోజు
నీ లోపాలు నువ్వు గుర్తించగలిగిన రోజు
విశ్వమానవత్వానికి నిర్వచనం నీకు తెలిసిపోయిన రోజు
అసలు దైవత్వానికి అర్ధం బోధపడిన రోజు

అందర్నీ ప్రేమిస్తావ్
చిరునవ్వుతోనో చిన్న విసుగుతోనో
ఖచ్చితంగా ప్రేమను మాత్రమే ఇస్తావ్

ఆరోజు

మనిషిగా నిన్ను నువ్వు మలుచుకుంటున్న ప్రయాణంలో
ఆల్ మోస్ట్ ఆఖరి మెట్టుకు చేరుకున్నట్టే

కవి సంగమం # 36 #

Indus Martin & Mohan Talari 

// జన్యునాటకం //

సమ , క్షయకరణ విభజనల సమీకరణాలలో
ఇరవై మూడు జతల క్రోమోజోముల 
కలయికల లోపాలే వాళ్ళు

ఏ ఒత్తిడికో లోనై
నిస్సహాయంగానో అత్యుత్సాహంగానో
నైరాశ్యంలోనో వైరాగ్యంలోనో
జన్యువు చేసుకునే సర్దుబాట్ల ఫలితమే వాళ్ళు
జీవం తన ఉనికిని కాపాడుకోడానికి
ఆకృతిని ఫణంగా పెట్టి ఆడే జూదంలో
సమిధలు వాళ్ళు
ప్రపంచపటం మీద నిదానించి నడుస్తున్న ఏకైక జీవులు
చేయని అపరాధానికి బాధల శిలువను
మోస్తున్న అష్టావక్ర క్రీస్తులు
ఆసరా కోసమే కాక స్నేహం కోసం కూడా
అపరిచితులకైనా చెయ్యి చాపగల మహానుభావులు
వికలాంగులు

అనంతకోటి బ్రహ్మాండంలో నక్షత్రం నక్షత్రాన్ని గుద్దుకోవడం కన్న
పెద్ద accident బీజకణాల సంగమం
ఫలితంగా పురుడు పోసుకున్న ప్రాణం
జీవం ఆడే నాటకంలో యాదృచ్చిక వరాలనే
తలాంతులుగా మురిసిపోయే మనం ఎవరం?
మేలిమి ఛాయను చూసుకుని మురిసిపోయే అమ్మడు
కోటేరు ముక్కు చూయించి మురిపించే తమ్ముడు
బొద్దు మీసాలని మగతనానికి నిదర్శనమనే మగాడు
నొక్కుల జుట్టును పొగరుగా ఎగదోసే కుర్రాడు
పొడవును ప్రస్తావించి పొట్టిని విమర్శించే ఆజానుభాహుడు
గుప్తాంగాల సైజును చూసుకుని సంతృప్తికి కేరాఫ్ అడ్రెస్ అనుకునే వీరాంగుడు
ఆకార వికారాలకి సైతం కులాన్ని ఆపాదించగల సమర్ధుడు
సంక్రమించిన ఐశ్వర్యాన్ని చారిటీ ఎగ్జిబిషన్ లో ప్రదర్శించే ధనికుడు
తమ ప్రమేయం లేకుండా సంప్రాప్తించిన ప్రతి దాన్నీ
తడిమి చూసుకు మిడిసిపడే ప్రతి ఒక్కరూ
మానసిక వికలాంగులే

మనసులో ఏ మాలిన్యమూ లేక , కించిత్ సౌందర్య స్పృహ ఎరుగక
చిరునవ్వే ఆభరణంగా ధరించి సహజంగా చరించే
ప్రతి ఒక్కరూ ఖచ్చితంగా ఏ వైకల్యమూ లేని మానవులే...

NOTE:
డిసెంబర్ 3 వతారీకును అంతర్జాతీయ వికలాంగుల దినంగా యునైటెడ్ నేషన్స్ ప్రకటించింది. ప్రతీ వందమందిలో పదిహేను మంది ఏదో ఒకరకమైన శారీరక వైకల్యంతో జీవిస్తున్నారు. వీరికి కావలసింది మన దయ, ఆదరణ అనుకుంటే పొరపాటే. వీరు ఎదురుచూసేది ఇంక్లూజివ్ సొసైటీ కోసం. తమను ఒక ప్రత్యేక వర్గంగా చూడకుండా , వైకల్యాలను దాతృత్వం పేరుతో గుర్తుచెయ్యకుండా కలుపుకు వెళ్ళగలిగే సమాజంకోసం.
వివరాలకు క్రింది రిపోర్ట్ చదవండి

కవి సంగమం # 35 #

Indus Martin & Mohan Talari # హర -కిరి

కవి కవి కవి 
ఎవడు వీడు ...ఏ ప్రత్యేక అంశ లో జన్మించాడు 
మనిషికి లేని కొత్త అవయవాలు, ఆలోచనలు , అభిప్రాయాలు 
వీడికేముంటాయ్
ఇప్పుడు కొత్తగా పాత్రాపరిచయ కార్యక్రమాలెందుకూ? 

నీ గుమ్మం దాటి రాని అనుభవాలేవో గుండెల్ని నలిపితే 
ఏ విషనాగురుల కోరలో ఒంటిలో దిగబడితే 
మామూలు మనిషి కవి అవుతాడు
తన గోడు కవిత్వానికి వినిపిస్తాడు
అంతర్మధనానికి అమృతమో , విషమో జనిస్తుంది
ఫలితం సృష్టీ-లయం
ఏదైనా ఔతుంది

ఇక దూకుతున్నా అసలు బరిలోకి
చల్ చెడుగుడు చెడుగుడు...

అర్బనైజేషన్ (ఆర్గనైజేషన్) బొగ్గుపులుసు వాయువుల్లో
మీ దగ్గర ఈ పాచి మొహాలు పొగచూరిపోయాయేమో ..సంతోషం
ఇక్కడ మాకింకా పచ్చి ఆరలేదు ..
అరవై ఏళ్ల క్రితమే తగలెట్టినా కాలుతుందే కాని బూడిద కాలేదు
అడపా దడపా కాదు అడుగడుగునా అవమానాలు ఇంకా జరుగుతున్నాయ్
we are still exceptions

ఎవర్ని అన్నా నన్నే అనుకుని ఈ భుజాల తడుముళ్ళు ఎందుకు
గుమ్మడికాయలు ఇంట్లో ఉండబట్టేగా

ఎందరమ్మలు మా వెనక నిలబడి
ఎన్నిసార్లుచెప్పాలి
మా ఆర్తనాదాలు అసత్యం కాదని
వారి అనుభవాలు మాగొంతుకల్లో నిజనిర్ధారణ పత్రాలని
ఒక్కరిద్దరి ఆక్షేపణల పులుసొకోసం
శాంతిదూతవు ..అడ్దామీది కిరాయి హంతకుడివాయ్యావే?

అయినా ఇదేదో సముద్రమనుకొని దూకాను ..కాదా?
ఇక్కడ కూడానా ఈ కూపస్థ మండూకాల బెకబెకలు
ఎందుకు పుట్టామో ఎప్పుడు పోతామో తెలియని బ్రతుకులో
ఈత ఎలా కొట్టాలో పిత్తపరిగల దగ్గర నేర్చుకోవాలా ఖర్మ
మీ కాళ్ళ కింద నలిగిన దారుల్లోనే ఇంకెంత కాలం
మమ్మల్నీ నడిపించే ప్రయత్నం
మీరు కాల్చిన మూసల మూకుళ్ళలో
ఇంకెంతకాలం మభ్యపెట్టాలి అమ్మలను?
మీ విశృంఖలత్వాలకు నగిషీలు దిద్ది
ఎంతకాలం ప్రదర్శిస్తారు ఆదర్శ నాన్నలను

ఆ మాత్రం దానికి అన్ని నదుల్నీ కలుపుకుపోయే పవిత్ర పయోధిలాగ
ఈ సంగమాల ముసుగులెందుకో!
అగ్రహారం అని మార్చుకో రాదా ..ప్రవేశం నిషిద్దం అనరాదా
ముడ్డికి కట్టుకోవడానికి మా తాటాకులను కూడా తెచ్చుకుంటాం

ఇదేం రద్దీలో తొక్కబడిన పాదంకాదు
సారీ డ్యూడ్ అని వీపుతో చెప్పడానికి

చచ్చిన తర్వాతకూడా ఎగబడుతున్న
కుక్కలకు సుఖమిస్తున్న జననాంగం

గుర్తులు నీకు కనబడకపోవచ్చు ...నొప్పి నాకలాగే ఉంది
యుగాల తరబడి అనుభవించిన శోకం
ఏం నీ ఒక్క తరం భరించలేదా దాని జ్ఞాపకం?

నేతి ముద్దపప్పు , దద్దోజనం తిని పెరగలేదు
శాఖాహార భోజన సుగుణాలు వివరించడానికి
అమ్మ చంకలోను , నాన్న భుజాల మీద ఆడుకోలేదు
ప్రేమల మీద , ఆప్యాయతల మీద గేయాలు అల్లడానికి
ఏ పసిడి వన్నెల ముద్దుగుమ్మతోనూ ప్రేమలో పడలేదు
ప్రేయసి మెల్లకన్నుల మీద నగిషీలు చెక్కడానికి

నీ దాష్టీకంలో నాకెక్కడబ్బిందిరా
సౌందర్య స్పృహ?

ఆకలేస్తే కన్నీళ్లు మింగాం
ఆదరణ కరువైనప్పుడల్లా ఓ ఆప్త మిత్రుణ్ణి కౌగిలించుకున్నాం
అంటు బాబోయ్ అంటే దూరంగానే నిలబడ్డాం
మేం నోరెత్తితే సుస్వరాలు రావు
కాకులెప్పుడైనా కిలకిలారావాలు చెయ్యగా చూసావా?

నీభాషలో చెప్పిన 'ద్విభువన దర్శనం' బూతు కాదు
నీ నోటినుండి నేనేరుకున్న సృష్టికార్యానికి సెన్సార్ బోర్డ్లా?

మా కుంకుడు చెట్ల నీడన
మీకు థాయ్ మసాజులు చేస్తే
మీరు కప్పిన మేకతోళ్ళింకా కంపుకొడుతూనే వున్నాయ్

ఇన్ని పిల్లికూతలెందుకు
వత్తు 'బ్లాక్' ట్రిగ్గర్
మీటలు నొక్కేచోట మావాడెవడూ లేడని తెలుస్తూనే వుంది

ఇసుక తుఫాన్లు , సంవర్త భయంకర ప్రళయాలు
అనుభవించిన దేహమిది
పిల్ల “ గాలి ” కి బెదరదు

గరళాన్ని అనునిత్యం లేహ్యంగా నాకిన జిహ్వలివి
పథ్యం నువ్వేం రుచి చూపించగలవ్

డెడ్ లైన్ తొక్కి వెళుతున్నా
నీ యద మీద మెరుస్తున్న నా పాదం సాక్షి
రా..... ఇప్పుడు కూత నీది
చెట్టుమీద దెయ్యం .... నాకేం భయం
చల్ గుడు గుడు గుడు.......

(కాస్త అనుభవం కాస్త ఆవేశం )

కవి సంగమం # 34 #

# తృప్తిగా ఉంటుంది #

ఓ మంచి కవిత రాసుకున్నాక ఎలా ఉంటుంది ??

పంటి మీద గోదారి దాటెళ్ళి ఓ చిరకాల మిత్రుణ్ణి కలిసొచ్చినట్టుగా ఉంటుంది 

పది రోజులు లంకణం చేసాక అమృతంలా గొంతు దిగే చింతపండు చారు ముద్దలా ఉంటుంది 

పోయిందనుకున్న ప్రియమైన పుస్తకం ఇల్లు దులిపేప్పుడు దొరికినట్టుగా ఉంటుంది 

ఎత్తుకుంటామంటే ఇచ్చిన కొడుకు ఏడుస్తూ వెనక్కొచ్చి మెడ చుట్టుకున్నట్టుంటుంది

దేహాల్ని దహించే మండుటెండాకాలం మిట్ట మధ్యాహ్నం చిన్న మబ్బేసినట్టు ఉంటుంది

హఠాత్తుగా కురిసిన వానకి నిలువెల్లా తడిసి ముద్దయ్యాక రెండు చేతుల్తో పట్టుకుని వేడి టీ తాగినట్టుంటుంది

ఓ మంచి కవిత రాసుకున్నాక ఎలా ఉంటుంది ??
అమ్మకి అన్నం వడ్డించినంత ఆనందంగా ఉంటుంది

(రాత్రి నాకిష్ఠమైన మదీనా బిర్యాని అమ్మకి తినిపించాక...అమ్మ బావుంది నానా అన్నాక)

కవి సంగమం # 33 #

By Indus Martin & Mohan Talari

# ఉత్తమపురుష #

ఓం త్రయంబక యజమహే
సుగంధిం పుష్టి-వర్ధనం ....
వెధవముండ ఇంకా లేచిచచ్చినట్టు లేదు 
లేవగానే నాలుగు కాఫీ చుక్కలకోసం 
జిహ్వ లాగుతుంది. 
ఊర్వరుకమివ బంధనన్
మృత్యోర్ మోక్షే అమామ్రితత్..
విభూధికాయ కనిపించి చావదు
దిక్కుమాలిన కొంప ...
ఒక్కడ్ని పాటిస్తే సరిపోతుందా?
***********************
భోజనం కడితే సరా..?
ఆ వక్కపలుకులు నశ్యండబ్బా పెట్టావుటే..?
..........
దీనెమ్మా... ఒక్క పదినిమిషాలు ముందొస్తే...
ఏం జార్చిందిరా ... గుటకపడనీదు...
ఏమే అచ్చీ రాత్రి వదిలిన లుంగీ దొడ్లో వుంది..
నాలుగుదెబ్బలెక్కువెయ్యవే మడ్డి వదిలి చావట్లేదు
వళ్ళు చేసినట్టున్నావ్...బాగానే పెడుతున్నట్టున్నాడు

ఈ స్కూటరొకటి... పదినిమిషాలన్నా
ముందు వెళ్ళక్కర్లా...? కులం తక్కువ వెధవలకేం తెలుసు
రోజూ లేటు... మళ్ళీ ట్రాఫిక్ సంజాయిషీలు

హమ్మయ్యా... వచ్చేశా
ఈ క్లాస్ ఫోర్ ముండ వెళ్ళిపోయిందా ఏంటి?
అది వూడవడం మొదలెట్టేలోపు చేరిపోవాలి
కుర్చీలోకి
ఎనిమిది నెలలయ్యిందటే నీపెళ్ళయ్యి?
ఇంకా విషేషమేం లేదా...
ఆ తొక్కే రిక్షాయేదో ఇంట్లో తొక్కమనే నీమొగుడు పీనుగను

కాస్త అటు తిరిగిందంటే... బంబోళ జంబే..

వచ్చేసినట్టున్నారు అనాచారపు వెధవలు
వీళ్ళెమ్మా కడుపులు కాలా సిగరెట్ కంపు
తిప్పేస్తుంది కడుపంతా...
రెండు సాంబ్రాణి పుల్లలు వెలిగిస్తే గానీ
తెరిపినబడదు...
ప్రణమ్య శిరసా దేవం గౌరీపుత్రం వినాయకం
భక్తావఆసం స్మరేన్నిత్య....

సువర్చల వచ్చినట్టుందే... కొత్తచీర
ఏవిటీ విశేషం... జన్మదినమా?
హమ్మయ్యా ద్విభువనదర్శనం జరిగింది పాదాభివందనంలో
నిన్నామొన్నా చెడ్డీవేసుకుని తిరిగినట్టే వుంది
ఎంత ఎదిగిపోయావో... శీగ్రమేవ కళ్యాణ .....
ఏం తింటారో...రోటీ ...బోటీ..
గడ్డకట్టుకుపోతుందిరా బాబు..

ఇంకా లేవరే లంచ్ అవర్ కదా
అప్రాచ్యపు ముం..కొడుకులు
ఏదో తెచ్చేవుంటారు.. ఎండువో పచ్చివో
ఈ మూలక్కూర్చుంటే పోలా...
రేణుక కూడా ఇక్కడే ..
ఎంటా తిండి?... నీవయసులో మేము ...
ఇలా తింటే ఇంక మొగుడుదగ్గర చేతులెత్తెయ్యడమే ....... దీని దుంపతెగ ఫీల్ ఐనట్టుంది..
మళ్ళీ హెరాస్మెంట్ అంటే? గ్రివియన్స్ సెల్ ....
ఏదో పెద్దముండావాడ్ని... తండ్రిలా చెప్పానమ్మాయ్
......గండం గడిచింది

ఏమోయ్ రంగనాధం కాసిన్ని టీనీళ్ళు
వెళ్దామేమిటీ...?
సొంగ వెధవ ఎప్పుడూ అటే చూపు
ఏవిటీ ఎప్పుడూ చూపులేనా పనేమైనా అయ్యిందా?
వుఫ్... వూదుకుంటూ వుంటే చల్లబడిపోదూ టీ
నెలకెన్ని సార్లౌతుందటా ....?
ఎన్నిసార్లు తీసుకుంటుందిట మూడ్రోజుల లీవు?
.... గోక్కోడానికేలేదు టైం మనకు
రోజూ మూరలకొద్దీ తురుముకొని రావడానికి...
మొగుళ్ళకు సంసారాలు చేసే రకాలు కాదు

వెధవ బయోమెట్రిక్ అటెండెన్స్...
.తొందరగా వెళ్ళాలి కొంపకి
ప్లీజ్ ప్రెస్స్ యువర్ ఫింగర్ అగైన్ ...
వేళ్ళెట్టడానికి అనుభవం కావాలోయ్ ...
ఓ... చాపుకుని వస్తారు ఇంత పొడుగున

వచ్చెయ్ రాదూ..అదే దారిగా.. నే దించుతా
వుహూ... ఇదెందుకొస్తుందీ... బస్ లో ఐతే
ఆ తొక్కుడూ... రుద్దుడూ...

వెధవ కొంప ...
ఒంటిపొద్దు... వుప్పుడు పిండి చేశావుటే?
దొడ్లో నీళ్ళుతోడిచావు సంధ్యవార్చుకుని వచ్చేస్తా

త్రిరాచామేత్ ద్వి:పరిమృజ్య సకృదు పస్పృశ్య ......

హమ్మయ్యా... వొసేవ్ కాస్త కాళ్ళు పట్టు
ఎంతసేపూ ఆ మడ్డిమొకంతో సీరియల్ ఎవిటే?
ఆడదన్నాక కాస్త భక్తీ ముక్తీ అక్కర్లేదూ...
వెధవ పెంపకం... అంటగట్టాడు నీ బాబు
సరే వడ్డించి తగలడు
నెయ్యి నిండుకుంటున్నట్టుంది ఇంట్లో

బ్రహ్మార్పణం బ్రహ్మహవిర్
బ్రహ్మాగ్నౌ బ్రాహ్మణ ఆహుతం

తాంబూలం చుట్టావా....? ఇటుతగలెయ్..

ఏమేవ్.....
నిన్నే... అప్పుడే ముణగడదీసుకున్నావా?
అబ్బా ఇంటిముందు సుబ్బుగాడి కోడలు మెరుపూ
అకౌంటెంట్ పిల్ల కటి బలుపు.....
అదృష్టం వుండాల్లే ఎన్ని గుర్తుచేసుకుంటే మాత్రం
ఈ శిలాజిత్ లేకుండా పనౌతుందా?

ఓం చైతన్య మహాపురుషాయ నమ:
ఓం చైతన్య కుల్పురుషాయనమ:

(కాస్త అనుభవం... కాస్త ఆవేశం)

కవి సంగమం # 32 #

# అమృత #

ఆమె సన్నిధిలో కుల మతాల గొడవలుండవు
కుళ్ళుతో నిండిన హృదయాలుండవు
కల్తీ లేని ప్రేమ దొరుకుతుందక్కడ
ఆత్మీయ ఆలింగనాలకి కొదవ ఉండదక్కడ
కొత్త బంధాలకు పునాదులు పడతాయక్కడ
ఓ అపరిచితుడు అన్నో తమ్ముడో అయిపోతాడు
ఆజన్మాంతం ఆత్మీయ నేస్తంగా మిగిలిపోతాడు
అటు ఇటు తడుముకుంటుంటే 
నిప్పు ముట్టించడానికో చెయ్యి ముందుకొస్తుంది
హోదాలు పరపతులు ఏవీ గుర్తు రావు
ముసుగులు లేని నిజమైన మొహాలు అక్కడే చూడగలం

అయితే ....
దేవాలయాల్లోకి కుక్కలు దూరినట్టు
అక్కడికి దుష్టులూ వస్తుంటారు

ఆమెకి తన పర బేధాలు తెలీవు
పేద ధనిక తేడాలు తెలీవు
మంచి చెడులు నిజాలు అబద్దాలు తెలీవు
నానా వేదనా పీడితులు, బాధాసర్ప దష్టులు
భార్యా బాధితులు ఆమెకి అత్యంత ప్రియులు

తన ఘాటైన పరిమళాలతో ఆమె ఆహ్వానం పలుకుతుంది
నరాలలోనుండి, నాళాలలోనుండి ఎగబాకి
ఎంతటి వారినైనా తన వశం చేసుకుంటుంది
ఎంతో ఆప్యాయంగా కౌగిలించుకొని ఓదారుస్తుంది
గుండెల నిండా గుట్టలు కట్టిన బాధల్ని పెకిలించి వేస్తుంది
పొరలు పొరలు గా పేరుకున్న మాలిన్యాన్ని కక్కిస్తుంది
ఆడిస్తుంది పాడిస్తుంది ఊగిస్తుంది పడదోస్తుంది
నవ్విస్తుంది ఏడిపిస్తుంది
ఆనక అమ్మలాగే జోకొట్టి కమ్మని నిద్రలోకి జారవిడుస్తుంది
పొగ తాగని వాడు దున్నపోతై పుట్టునో లేదో గాని
జీవితంలో ఒక్కసారైనా ఆమె పెదవుల్ని పెదవులతో తాకని వాడు అ..గా..దై పుట్టున్

" ప్రపంచంలోని దేవుళ్ళంతా మనుషుల్ని వేరు చేస్తుంటే
ఈ ఒక్క దేవత అందర్నీ ఓ చోట చేరుస్తుంది"
అన్న మాటలు ఎంత నిజం

అందుకే

మనిషి దేవుణ్ణి సృష్టించే ,
దేవుడు మనుషుల్ని దోచుకునే
ఈ జగన్నాటకంలో దైవం ఒక మిధ్య కాబట్టి
అమరత్వం అందించే పానీయం అంతకన్నా పెద్ద బూటకం కాబట్టి
పేరుకే గానీ నిజంగా మనం మనుషులం కాదు కాబట్టి
రాక్షసులమని తెలియజెప్పడానికి
ప్రకృతి జగన్మోహిని ప్రసాదిస్తున్న హాలాహలాన్నే
అమృతగా మా పాలిట దేవతగా....

( మా జీవితంలో భాగమై మాతో ఎన్నో పంచుకున్న విశాఖ " వినాయక bar & restaurant " జ్ఞాపకలతో
యవ్వనం రసలీల అని పాడుకుంటూ
రేపటి మాట మరచిపోయి ఇవాళకి హాయిగా నవ్వుకుంటూ)

Friday 21 November 2014

కవి సంగమం # 31 #

 # ఆమె లేచిపోలేదు #


లేచిపోయింది 
హవ్వ... ఎంత కళ్ళు మూసుకుపోకపోతే అట్టా చేస్తుంది 
ఎంత మదం తలకెక్కకపోతే ఇంత బరి తెగిస్తుంది 
ఎంత అవమానం స్త్రీ జాతికెల్ల దీని వల్ల 
కట్టుకున్న వాడిది , కన్న వారిది అందరి పరువు ఏం గాననుకుంది 
బిడ్డలన్నా గుర్తు రాలేదా 
దీనికన్నా వేశ్యలు నయం కదా 
ఇంతకన్నా ఏ నూతిలోనో  దూకి చావరాదా 

అబ్బ 
ఎంత బావుంటుందో కదా 
ఇలా నీతి గట్టున నిలబడి మాట్లాడడం , నిందలెయ్యడం
పరమ పవిత్రత , పాతివ్రత్యం ముసుగుల్లో బతకడం 
మనసులో ఉన్న మాలిన్యాన్నంతా ఏదొక వేషం కింద నెట్టి నటించెయ్యడం 
ఆరోపించడం మాని ఆలోచించరాదా 
ఇంతటి విద్యావేత్తలు , ఉన్నతులు ..... మీకు తెలియనిదేముంది 
 ప్రపంచమంతా నాటకరంగమే అయినా ...
ప్రతీ నాలుగు గోడల మధ్య జరిగే సన్నివేశాలు వేరు కదా
మొహానికి నవ్వు రంగేసుకుని  తిరిగే దంపతుల 
గదిలో ఎన్నడూ నిశ్శబ్ధమె రాజ్యమేలుతుందేమో 
చీటికి మాటికి చిరుబురులాడుకునే వాళ్ళ మధ్యనే 
ఎప్పుడూ గాలికి కూడా చోటుండదేమో 
ఏం తెలుసు మనకి 

ఎవరికి తెలీదిక్కడ 
A woman gives least importance to the sex and
first priority to the love అని 
ఆమెకి కావలసింది నునుపు దేరిన కండలు 
ప్యాకులు గా విడిపోయిన దేహం 
facials వల్ల వచ్చే రంగు కాదని 
కావలసిందల్లా ప్రేమతో నిండిన నాలుగు మాటలేనని. 
స్త్రీ మనసును క్షుణ్ణంగా ఎరిగిన స్త్రీలే స్త్రీని నిందించడం ఎంత దారుణం 

ఆమెకక్కడ ఏం  కరువయ్యిందో ?
ఏ నిస్సహాయ క్షణం ఆమె మనసుని అతగాడి మీద పారేసిందో?
ఇది తప్పన్న స్పృహ మొదటిసారి తనువిచ్చినప్పుడు ఎంత కలిచివేసిందో ?
అతడు ఆమెలోని ఎవరూ ఎరుగని ఏ దుఃఖపు పొరని 
తన స్పర్శతో చీల్చి వేసాడో ?
హృదయాంతరాళాలలో దాగిన ఏ వేదనని తన సామీప్యంతో 
తుత్తునీయలు చేసాడో ?
ఏ త్రిశంఖు స్వర్గాల వెంబడి ఆమెని పయనింపజేసాడో ?
సంఘం , గౌరవము , తాళి , పాతివ్రత్యం కన్న గొప్పదనుకున్న 
ఏ స్వేచ్చా భావన ఆమెని అతని వెంట పరుగులు తీయించిందో 
ఏం తెలుసు మనకి ... నిదించండం ఎందుకు ?
సొసైటీ కోసం నటించగలగడం తప్ప జీవితం కోసం తెగించలేని మనకెక్కడిది 
అసలు మాట్లాడే హక్కు 
అందుకే 
ఆమె లేచిపోలేదు ..... తెంచుకుని వెళ్ళిపోయింది అంతే


22-11-2014


కవి సంగమం # 30 #

# అయస్కాంత క్షేత్రం #


అప్పటివరకూ అక్కడ అలుముకున్న చీకటిని
ఆమె తన రాకతోను , చిన్న చిరునవ్వుతోను వెలిగిస్తుంది
విద్యుచ్చక్తి ప్రవేశించినట్టుగా
అంతవరకూ నిర్జీవంగా పడి ఉన్న ప్రాణాల్ని ఒక్కసారిగా ఉత్తేజపరుస్తుంది
తను కూర్చున్న స్థలాన్నే కేంద్రంగా చేసుకుని అయస్కాంత క్షేత్రాన్ని
అంతటా పరుస్తుంది
మగాడి కనుచూపు చేరగలిగినంత మేర అది విస్తరిస్తుంది
It’s the basic design of human brain కావడం వల్ల
నాకూ అటు వైపు చూపు తిప్పడం తప్పదు
అంత అందం చూసాక ఒక్క క్షణం ఊపిరాగి ఉక్కిరిబిక్కిరవుతాను
అలవాటు పడ్డ కళ్ళు confirmation కోసం ఆమె కాళ్ళ వైపు చూస్తాయి
మూడు ముళ్ళు వేసి బంధించే భాగ్యం ఇంకా ఎవరికీ చిక్కలేదని
సంబరపడే లోపు అభ్యుదయ భావమొకటి నా పాదాలనూ చూసుకొనమంటుంది.
తరతరాల పురుషాధిక్యత ఆ భావాన్ని ఆ క్షణానికి dominate చేస్తుంది.
చూపులు , ఆలోచనలు ఆమె ఛాయలోనో , చెవి వంకీలలోనో
నుదుటి మీద పడ్డ కురులలోనో తప్పిపోయాక తమ ధర్మంగా
డిగ్నిటీ పెద్దరికాన్ని , పెద్దరికం డిగ్నిటీ ని గుర్తు చేస్తాయి ..
ఏ పుస్తకమో తీసి చదవడం మొదలెడతాను
ఏ హెడ్ ఫోన్సో పెట్టుకుని పాటలు వినడానికి tri చేస్తాను
అయితే ... అది ఇంతమందిని ఆకర్షిస్తున్న ఆమెని
నేను ఆకర్షించేందుకు చేసే ప్రయత్నంగా తోచి
వెంటనే మానుకుంటాను ..
నా మనసుని నేనే కంట్రోల్ చేసుకోలేని నిస్సహాయతకి సిగ్గుపడి
అక్కడనుంచి వెళ్ళిపోదామనే అనుకుంటాను
సరిగ్గా అప్పుడే ఆమె శరీరాన్ని విడిచి తొలగిందేదో నన్ను నిమంత్రిస్తుంది
ఆడ పిల్ల దుస్తులకి కూడా మగాడికి రక్తపోటు పుట్టించే శక్తినిచ్చిన
ప్రకృతిని తలుచుకుంటాను
మరోసారి నా మగపుట్టుక మీద జాలిపడతాను
ఆమె వెళ్ళిపోతుంది

ఉదయం నుంచి ఊరించి కురవకుండానే వెళ్ళిన మేఘంలా
మదిని మెలికలు పెట్టి చివరికి శృతి కాకుండానే చెదిరిన రాగంలా
ఆమె వెళ్ళిపోతుంది
నాకెన్నటికీ ఏమీ కాని ఓ అప్రాప్త సుందరి
చెప్పలేనంత బాధ రగిల్చి వెళ్ళిపోతుంది
how delicate is human’s heart

ఆమెని మరిచిపోదామనుకుంటూనే మరి మరి తలచుకొని నిద్రపోతాను
మనసు నా విచక్షణ పరిధి దాటిపోయాక
కూర్చున్న చోటునుండే వలయాల వెంబడి ప్రయాణించి ఆమెను చేరి
ఆమెను తాకి , ఆమె నవ్వు గుండెల్లోకి ఒంపుకుని,
ఆమె సుతిమెత్తని స్పర్శని తనువంతా నింపుకుని
ఉత్తర ధృవం నుండి దక్షిణ ధృవం వరకు ముద్దాడి
నా నాడీ కేంద్రాన్ని ఆమె నాభీ కేంద్రంతో అనుసంధానం చేసే లోపు
...............
పక్కలో ఉన్న గురుత్వాకర్షణ శక్తి నడుము పై చెయ్యేసి
దంపతులకి మాత్రమే అర్ధమయ్యే భాషలో తన వైపు తిరగమంటుంది
అంతే
ఈ జన్మకీ ఇంతియే ప్రాప్తమన్న వాస్తవాన్ని గుర్తించి
అజ్ఞాత సుందరిని అక్కడే వదిలి
చెట్టు మీద నుండి పడ్డ ఆపిల్ పండులా కలల వృక్షం నుండి రాలిపోతాను..

( ఏ రైలు ప్రయాణంలోనో విసుగు చెందినప్పుడు , ఏ అనవసరమైన function లోనో తప్పక దొరికిపోయినప్పుడు , ఏ బోరింగ్ సభలోనో ఖచ్చితంగా కుర్చోవలసిన స్థితి దాపురించినప్పుడు దేవతల్లా మెరిసి, జీవితంలో ఈ కాస్త సమయం వృధా కాలేదన్న భావన కలిగించే ప్రతీ సుందరీ మణికి ఇది అంకితం)

కవి సంగమం # 29 #

# హే లక్ష్మణా ....హే ఊర్మిళా.... #

తల్లి కొంగు చాటున నేతి ముద్ద పప్పన్నం తిని పెరిగి
“ రోజులు బాలేదు బయటికెళ్ళకు” అన్న తండ్రి మాట
శిరసావహించి ఇంట్లోనే నాలుగు పలకల దెయ్యానికి అతుక్కుపోయి
ఆడుకునే , అల్లరి చేసే పిల్లల దగ్గర ఎప్పుడూ
మూడడుగుల డిస్టెన్స్ మైంటైన్ చేస్తూ
వయసొచ్చాక మందుగాళ్ళని, పొగ రాయుళ్ళని పాపుల్లాగా చూస్తూ
saloon వాడు చేసే బాడీ మసాజ్ తోనే శారీరక సంతృప్తి పొందుతూ
అవకాశం కుదిరినప్పుడల్లా అద్దానికి అతుక్కుపొతూ
software ఉద్యోగం లో జాయిన్ అయ్యి మేల్ “ hardness” కోల్పోయిన
అభినవ లక్ష్మణులు
కేవలం కట్నం కోసమే పెళ్ళాడి
అన్నతో పాటు ఆలోచించకుండా అడవుల్లోకి పొతే
నాన్న మాట విని సంపాదన కోసం అజ్ఞాతంలోకి పొతే
కధల పేరో , కవి సంగమం పేరో చెప్పి మంచానికి మరో చివర
ముసుగు తన్ని పడుకుంటే ..

మూడు ముళ్ళు వేయించుకున్న పాపానికి
పురాణ సారమంతా పుర్రెలో నింపుకున్న అభినవ ఊర్మిళా దేవులు
మనో నిగ్రహం కోసం sleeping tablets మింగినా నిద్ర రాక
పాపం , పుణ్యం , పాతివ్రత్యాల concepts తెలియని
ఉప్పు , కారం శరీరానికి తలపెట్టిన ద్రోహానికి
ఎప్పట్నుంచో మాటేసిన పక్కింటి గోపాల కృష్ణుడి పక్కలో
ఆహ్ .......ఒక్క పది నిమిషాలు సేదతీరితే
తప్పంటారా అధ్యక్షా..??

కవి సంగమం # 28 #

/ నవ కవనం/

ఎప్పుడు చూడు
అవే కిటికీలోంచి పడక మీద పడే పున్నమి వెన్నెలలు
అవే మెడ మీంచి నడుము కింది వరకూ జారే జవరాళ్ళ జడలు
అవే ఆకాశం చూపించి అమ్మ పాడే జోల పాటలు
కొత్తవేం రాయరా ....?

అంటే

ఎందుకు రాయం రాస్తాం

మండు వేసవిలో కారం మిల్లు కార్మికుడి ఒంటి మీద పుట్టే మంట గురించి
గాజా సరిహద్దుల్లో ఉన్మాది ఆత్మాహుతి దాడిలో తెగి ఎగిరి పడ్డ కాళ్ళు చేతుల గురించి
సిరియా ఎడారుల్లో ISIS మతోన్మాది కత్తి కింద నలిగిన కుత్తుకుల గురించి
అభం శుభం ఎరుగని పసిపిల్ల కాయం మీద కామాంధుడు చేసిన గాయం గురించి
దేవతలనిపించుకుంటూ బలులు కోరే రాక్షసామూర్తుల ముందు తెగిపడ్డ ఎొట్టేళ్ళ తలల గురించి
దేముళ్ళ (రాళ్ళ) సాక్షిగా దేవాలయాల డిబ్బీల్లో సాగే దోపిడీ గురించి
జబ్బు తగ్గుతుందని స్వస్థత సభలకెళ్ళిన రోగి ఒంటి మీద జారిన ఆలీవ్ ఆయిల్ జిడ్డు గురించి

రాస్తాం
వస్తువులు చాలానే ఉన్నాయ్
కొత్త విత్తనాలు నాటి సరికొత్త కవిత్వం పండిస్తాం
విశ్వవీణా తంత్రులు మరోమారు శృతి చేసి నవీన రాగాలాలాపిస్తాం
సుగంధ ద్రవ్యాలు మేళవించి ఎన్నడూ తిననిదేదో రుచి చూపిస్తాం
అయితే .....

విని తట్టుకోగల చావ
తిని జీర్ణించుకోగల శక్తి నీకున్నాయా??

Friday 14 November 2014

కవి సంగమం # 27 #

మోహన్ తలారి ## Inevitable ##



" షిరిడి సాయి మహత్యం " సినిమాకి ఇళయరాజా 
మ్యూజిక్ కంపోజ్ చెయ్యకపోతే షిరిడి సాయి బాబా 
అడపా దడపా సచిన్ లాంటి వాళ్ళు కాళ్ళ మీద 
పడకపోతే పుట్టపర్తి బాబా 
కుల బహిష్కరణ చేయబడి గళమెత్తి యేసుదాసు 
కీర్తించకపోతే అయ్యప్ప 
దేముళ్ళలో (100 * 100 ?????? ) ఇంత ఫేమస్ 
అయ్యేవాళ్ళు కాదేమో కదా అన్నందుకు 
అసహ్యము , ఆశ్చర్యము కలగలిసిన చూపొకటి నాపై విసిరే 
modern superstitious theists మధ్యలో 
ఒక్కగానొక్క నాస్తికుడిగా మనలేక

BJP chance కొట్టడం వల్ల , మోడీ పగ్గాలు చేపట్టడం వల్ల 
హుదుహుద్ లాంటి వైపరీత్యాలు సంభవిస్తున్నాయని వాపోయే 
foolish కిరస్తానీ కుటుంబంలో వారసుడిగా పుట్టిన పాపానికి

అమ్మ మీద , ఆవకాయ మీద , అంజలి మీద 
నవీన కవి పుంగవులు వ్రాసిన , వ్రాస్తూనే ఉన్న 
పుంఖాను పుంఖాల కవితలు చదివి 
విసుగు చెంది

ఆడపిల్ల తన చెప్పుకంటుకున్న bullshit ని ఫోటో తీసి షేర్ చేసినా 
సొంగ కార్చుకుంటూ likes కొట్టే 
పురుషుల మధ్యలో సాటి పురుషుడిగా మెలగలేక

lunatics కి psychopaths కి మధ్య జరిగిన సృష్టి కార్యానికి 
జనించిన ఎంతో మంది imbeciles నడుమ 
మామూలు మనిషిలా బతకాలనుకోడం కష్టమనిపించి

ప్రేమించిన తొలి నాళ్లలో you are incredible అని 
విడిపోయే ముందు రోజు you are unbearable అన్న 
చెలి మాటలు గుర్తుకొచ్చి

ఎన్నాళ్ళుగానో అణిచి పెట్టుకున్న బాధ ఉప్పెనైతే..
ఏకాంతంలో 
కుటిలో చీకటిలో ( ఆగవయ్యా శ్రీశ్రీ ..కాస్తంత ఆవేశమొస్తే పూనెయ్యడమేనా) 
కనీస అక్షర జ్ఞానం లేని నాలాంటి వాళ్లకి కూడా 
కవిత్వం రాసుకోడం inevitable అయిపోతుంది 
" బాధకి పర్యాయపదం కవిత్వమేగా" 
అన్న మహానుభావుడికి మనసులోనే నమస్కరిస్తూ


14-11-2014

Thursday 13 November 2014

కవి సంగమం # 26 #

# Beauty of juvenile love #

అప్పుడున్న ప్రేమ ఇప్పుడెందుకు లేదు అన్నావ్ కదా
చెప్తా విను
అప్పుడసలు నీకేం తెలుసు
నువ్వొక ఆడపిల్లవని కూడా తెలీదు

మా ఇంటి గుమ్మం ముందు ఎదురు చూస్తున్న నన్ను
భుజం మీదనుంచి జారిపోతున్న బ్యాగు ఎగదోసుకుంటూ పరుగున వచ్చి
చెయ్యి పట్టుకుని స్కూలుకి నడిపించడం నాకింకా గుర్తుంది
మనిద్దరం అష్ట చెమ్మ ఆడినప్పుడు మోకాలు పైకి తొలిగిన స్కర్టుని అలాగే వదిలేసి
ఓడిపోయిన నన్ను ఎక్కిరించడం ఎంతో బావుండేది
మామిడి పండు తినడం రాక మూతికంతా చేసుకుంటే
చెయ్యి తడుపుకుని ఎన్నిసార్లు తుడిచాను నేను
ఎంత స్వచ్చత , ఎంత నిష్కల్మషం
ఆ మట్టి నిండిన గోళ్ళ చేతులతోనే ముద్దలు చేసి తినిపించేదానివి
“ తల దువ్వుకోవే “ అన్నందుకు నా జుట్టు చెరిపేసి నవ్వుతూ పరుగెత్తేదానివి
ఎక్కడా నటన లేదు ...అతా నిజం

మరిప్పుడు
నీ చూపు , నీ నవ్వు అంతా అబద్దం
కృత్రిమంగా తెచ్చి పెట్టుకున్న అందం నీ సహజ సౌదర్యాన్ని చంపేసింది
ఎందుకంత ఆడంబరం అంటే self satisfaction అని మళ్ళీ అబద్దం
పువ్వులకి రంగులు , వాసన ఎందుకో నాకు తెలీదా
ఆశగా చూస్తూ తిరిగే తుమ్మెదల కోసం కాదా
“ పురుషుణ్ణి చూడగానే కట్టు సర్దుకోవాలన్న స్పృహ కలిగిన ప్రతీ స్త్రీలోనూ
ఎంతో కొంత జారత్వం ఉన్నట్లే “ ఎంత బాగా చెప్పాడు కదా చలం
అయినా నేను మాత్రం ...
అప్పట్లా నిగ్రహంగా నీ పక్కన ఎంతసేపు నిలబడగలను!!
adrenaline rush అంటారే...అది నన్ను కూడా ఎంతో కొంత చెడగొట్టింది
కోరికతో నిండిన ఆ కళ్ళని చూస్తూ
వణుకుతూ ఆహ్వానం పలుకుతున్న పెదవుల్ని చూస్తూ
పైగా అలాంటిదేమీ లేదన్నట్టుండే నవ్వుని చూస్తూ
sexual urge కి ఆజ్యం పోసే perfume fragrance పీలుస్తూ
ఏదో ఒక బలహీన క్షణంలో నేనూ control తప్పుతాను
ఇంకేముంది
కామోధ్రేకం కట్టలు తెంచుకున్న చోట ప్రేమ సమాధి అయినట్టేగా
అందుకే ....ఇప్పుడిక ప్రేమించలేను 

Wednesday 12 November 2014

కవి సంగమం # 25 #

## BREAK UP ##

ఒక్కసారి ఆలోచించు 
ఆ ఒక్క లోపాన్నీ 
నా సరిదిద్దుకోలేని తనం 
నీ క్షమించలేని తనం కాదా 
ఈనాడు నీవక్కడ వేల ప్రశ్నల మధ్య వేగడానికి 
నేనిక్కడ నీ స్మృతి చితులలో పడి కాలడానికి కారణం 
ఏం బావుకున్నాం విడిపోయి 
అర్ధం లేని ఆవేశాలకి పోయి మనం చెల్లిస్తున్న
మూల్యం విలువ ఎంతో లెక్కగట్టావా ఎప్పుడైనా 
ఎంతో ప్రేమతో పోత పోసుకున్న గాజు బొమ్మని చేజేతులా పగలగొట్టాం 
ఏం మిగిలింది 
చందమామల లాంటి కళ్ళ చుట్టూ చీకటి వలయాలు 
నడిరాత్రి జ్ఞాపకాల వేధింపులకు సాక్షులుగా insomnia మిగిల్చిన గుర్తులు 
ముందుకే గాని వెనక్కి తిరగని కాలగమనంలో 
మనసెప్పుడో చచ్చినా శరీరం పడుతూ , లేస్తూ బ్రతుకు
 ఈడుస్తూనే ఉంది .
అందరినీ సమాన దృష్టితో చూసే alcohol 
అవసరమైనప్పుడల్లా ఆదుకుంటుంది
" ఎక్కడ ఉన్నా ఏమైనా నీ సుఖమే నే కోరుకున్నా" అని పాడడం 
అందరి సంగతి ఏమో గానీ నా వల్ల మాత్రం కాదు 
గంపెడు విషాదాన్ని, తెచ్చిపెట్టుకున్న చిరునవ్వు వెనక కప్పెట్టి 
"this is my better half"  అని introduce చేయగలిగేంత 
so called maturity నాకింకా రాలేదు..
Living well is the best revenge
time heals everything 
లాంటి మాటలు పూర్తిగా అర్ధం కావడానికి 
నాకింకా చాలా సమయం పట్టొచ్చు 

అందుకే ఒక చిన్న విన్నపం 

మన ప్రణయ ప్రయాణంలో అడగకుండానే ఎన్నో ఇచ్చావ్ 
ఆఖరిగా ఈ ఎడబాటులో ఒక్క వరం అడుగుతున్నాను 
దయచేసి కలలో కూడా ఎప్పుడూ నన్ను  
కలుసుకునే ప్రయత్నం చెయ్యకు.

12-11-2014

Monday 10 November 2014

కవి సంగమం # 24 #

 #ప్రతి తండ్రీ దైవమేనా ?#


అవసరం కోసమో , అయిష్టతతోనో కాక
పెళ్ళికి ముందో , తర్వాతో నిజంగానే ఆమె మీద మనసు పడి
కామోద్రేకంతో కాక స్వచ్చమైన ప్రేమతో ..
making love అన్న మాట తప్పు కాదని రుజువు చేసినందుకు
ఏ అపురూప క్షణంలోనో వేల కోట్ల సహచరులను దాటి దూసుకెళ్ళి
Smallest cell in the human body
Largest cell in the human body తో కలిసి సృష్టించే అద్భుతాన్ని చూడాలని
కడుపులో పడడం తెలిసినప్పటి నుండి
రెండు ప్రాణాల్నీ కంటికి రెప్పలా కాచుకొని
పుట్టిన వెంటనే తొలి ఏడుపు విని
ఆనందం అంబరమై తనూ కన్నీళ్లు పెట్టుకుంటాడే
వాడినే తండ్రి అంటాను నేను ...

సంఘం కోసం కాక తన సంతృప్తి కోసం
అహొరాత్రాలు శ్రమించి , రెక్కలు ముక్కలు చేసుకొని
ఆస్తులివ్వకపోయినా బిడ్డలకి బోలెడంత అనురాగాన్నిచ్చి
తిరిగి ప్రేమ తప్ప  ఏమీ ఆశించని తండ్రినే
దైవం అంటాను నేను ...

తాగిన మత్తులోనో, మదం నెత్తికెక్కిన మరుక్షణంలోనో
ఆమె ఇష్టంతో  ఏమాత్రం సంబంధం లేకుండా
భార్యనయినా అట్లా అనుభవించడం పచ్చి మానభంగం అని తెలిసినా
పక్క మీద కూడా పురుషాధిక్యత ప్రదర్శించి చిందించిన body waste
ఏ దౌర్భాగ్య ఘడియలోనో సంతతి గా పరిణమిస్తే
అప్పుడు కూడా వాడిని తండ్రే అందామా ?
జన్మనిచ్చాడు కాబట్టి దైవమనే అందామా


ఒక్క మనిషికి తప్ప మిగిలిన అన్ని జీవులకి
Sex is just for perpetuation of their race
పిల్లల్ని కంటున్నామన్న పూర్తి స్పృహతో సంభోగించడం
మనిషి జన్మకి మల్లె ఏ మాత్రం accidental కాదు
మరిక ఏ విధంగా మనం వాటికన్నా గొప్ప

అక్కడికేదో ఏళ్ల తరబడి తపస్సు చేస్తే
ఏ ఒక్కరికో మాత్రమే దొరికే వరంలాగ
“జన్మనివ్వడం” అన్న విషయాన్ని అంత గొప్పగా మాట్లాడడమెందుకు
ఎవరికి E విటమిన్ లోపం ఈ దేశంలో
అయినా అమ్మతో పోలిస్తే కనడానికి నాన్న పడే కష్టం సున్నా కదా

నీతి రాతలు అందరికీ వర్తించవు
నాన్న చిన్నతనంలో ఆ గోడ దగ్గరే ఎందుకు నిలబడేవాడో
అర్ధరాత్రి అమ్మ మోకాళ్ళలో తల పెట్టుకుని ఎందుకు ఏడ్చేదో
అమ్మ లేనప్పుడే ఆమె ఇంటికెందుకొచ్చేదో
ఎప్పుడన్నా నిలదీస్తే ఎందుకు బెల్టు ఒంటి మీద తెగిపోయేదో
పసి వాడికి తెలీకపోవచ్చు
పెద్దయ్యాక తెలీక చస్తుందా

అందుకే
మాతృదేవోభవ , పితృ దేవోభవ ..అన్నిసార్లూ నిజం కాదు

10-11-2014

Sunday 9 November 2014

కవి సంగమం # 23 #

# Personified Beasts #

  
ఏడాది మొత్తం ఎంతో ఆప్యాయంగా పెంచి
బిడ్డల ఆలనా పాలానా కూడా పట్టించుకోక
చోళ్ళు, గంట్లు, జీడిపప్పులు పెట్టి మేపి
సంక్రాతి బరిలో దింపి
మనుషలకి మల్లె జెలసీ , ద్వేషం , ఉక్రోషం లాంటి ఏ రోగాలు లేని
స్వచ్చమైన స్వజాతి పక్షుల మధ్య వైరం ఉసి గొల్పి
ఊరికే ఎగిరి తన్నుకుంటుంటే అంత రసవత్తరంగా అనిపించక
కాళ్ళకి కత్తులు కట్టి
దేహం తెగి నెత్తురు ఈకలకి కొత్త రంగద్దుతుంటే
కళ్ళు బైర్లు కమ్మి తూలిపోతుంటే
ఇక చాలని చావుని ఆహ్వానించే సరికి
మొహం మీద నీళ్ళు చిమ్మి మళ్ళీ బ్రతికించి
పోరాడి ఓడి కూలబడిన పుంజుని
ఉక్రోషం ఆపుకోలేక కొన ప్రాణం తీసేసే పందెం రాయుడికి
ఆ ఆట చూసి చప్పట్లు కొట్టే ఆహూతులకి

ఏ విహారానికో వచ్చి పొరపాటున చిక్కిన టూరిస్టునో
తెగించి ఏదో చేద్దామని వచ్చిన జర్నలిస్టునో
యుద్దభూమి లో దొరికిపోయిన సైనికుడినో
బంధించి
ఈడ్చుకెళ్ళి చేతులు కట్టేసి , మోకాళ్ళ చిప్పలు విరిచేసి
వృషణాలని కసిగా నలిపి మానభంగం చేసి
తూలి కింద పడుతుంటే మూత్రం చల్లి లేపి
ఏ జీపుకో కట్టి ఎడారుల్లోకి ఈడ్చుకెళ్ళి
మొండి కత్తితో గొంతు కోస్తూ
నరాలు పర పరా తెగే శబ్దాన్ని ఆస్వాదిస్తూ
చిమ్మిన నెత్తురులోని వెచ్చదనాన్ని ఆహ్లాదిస్తూ
దృశ్యాన్ని చిత్రీకరించే మతోన్మాదికి
ప్రత్యక్షంగానో , పరోక్షం గానో అది పదే పదే చూసి
సంతృప్తి చెందే వీక్షకులకి

నాకెందుకో తేడా కనబడదు ..


అందరూ
ఎవరి ఆలోచనా పరిధిలో వాళ్ళు కరెక్ట్
పరిధి దాటితే నిజాలు నిగ్గు తేలతాయ్
అందుకే ఆలోచించాలంటే మనకి భయం
Comfort zone లో బ్రతకడానికే కాదు...
ఆలోచించడానికీ అలవాటు పడిపోయాం...
ప్రేరణ ఏదయినా కావచ్చు
బహుశా వాడికి డబ్బు , వీడికి మతం
ప్రాణం ఏదయినా ప్రాణమేగా
పుట్టుకతోనే మనమంతా క్రూరులం
మనిషి ముసుగులో బ్రతికేస్తున్న మృగాలం ..

09-11-2014