నేస్తం...
ఎప్పుడో ఏళ్ల కిందటే....
సిరా పడి ఖరాబైన ఈ మనసు పై,
ఏ నవనీత గేయాలు రచించాలని నీ ఆరాటం...!?
ఎన్నో వసంతాలకి ముందరే....
ఆఖరి ఆశలు రాల్చి,
ఏ ప్రకృతి విలయతాండవానికీ చలించక నిలబడ్డ ఈ మోడు పై,
ఏ లేత చివుళ్ళు పూయించాలని నీ తపన...?!
యుగాల పాటు గుప్పెడు ప్రేమకై తపించి, దొరకక....
ఆగి ఈ దేహాన్ని కూల్చలేక ,
ఆపాద్ధర్మంగా లయ కొనసాగిస్తున్న ఈ గుండెలో,
ఏ కొత్త నెత్తురు నింపాలని ఈ పరితాపం...?!
వద్దు నేస్తం వద్దు...
ఇక నేనెవర్నీ నమ్మలేను....
నన్నీ నాగరిక నిరాశావాదం నుండి ,
అనాగరిక ఆశావాదంలోకి మళ్ళించాలని చూడకు...
ఉత్త వృధా ప్రయాస.....
No comments:
Post a Comment