కవి సంగమం # 32 #

# అమృత #

ఆమె సన్నిధిలో కుల మతాల గొడవలుండవు
కుళ్ళుతో నిండిన హృదయాలుండవు
కల్తీ లేని ప్రేమ దొరుకుతుందక్కడ
ఆత్మీయ ఆలింగనాలకి కొదవ ఉండదక్కడ
కొత్త బంధాలకు పునాదులు పడతాయక్కడ
ఓ అపరిచితుడు అన్నో తమ్ముడో అయిపోతాడు
ఆజన్మాంతం ఆత్మీయ నేస్తంగా మిగిలిపోతాడు
అటు ఇటు తడుముకుంటుంటే 
నిప్పు ముట్టించడానికో చెయ్యి ముందుకొస్తుంది
హోదాలు పరపతులు ఏవీ గుర్తు రావు
ముసుగులు లేని నిజమైన మొహాలు అక్కడే చూడగలం

అయితే ....
దేవాలయాల్లోకి కుక్కలు దూరినట్టు
అక్కడికి దుష్టులూ వస్తుంటారు

ఆమెకి తన పర బేధాలు తెలీవు
పేద ధనిక తేడాలు తెలీవు
మంచి చెడులు నిజాలు అబద్దాలు తెలీవు
నానా వేదనా పీడితులు, బాధాసర్ప దష్టులు
భార్యా బాధితులు ఆమెకి అత్యంత ప్రియులు

తన ఘాటైన పరిమళాలతో ఆమె ఆహ్వానం పలుకుతుంది
నరాలలోనుండి, నాళాలలోనుండి ఎగబాకి
ఎంతటి వారినైనా తన వశం చేసుకుంటుంది
ఎంతో ఆప్యాయంగా కౌగిలించుకొని ఓదారుస్తుంది
గుండెల నిండా గుట్టలు కట్టిన బాధల్ని పెకిలించి వేస్తుంది
పొరలు పొరలు గా పేరుకున్న మాలిన్యాన్ని కక్కిస్తుంది
ఆడిస్తుంది పాడిస్తుంది ఊగిస్తుంది పడదోస్తుంది
నవ్విస్తుంది ఏడిపిస్తుంది
ఆనక అమ్మలాగే జోకొట్టి కమ్మని నిద్రలోకి జారవిడుస్తుంది
పొగ తాగని వాడు దున్నపోతై పుట్టునో లేదో గాని
జీవితంలో ఒక్కసారైనా ఆమె పెదవుల్ని పెదవులతో తాకని వాడు అ..గా..దై పుట్టున్

" ప్రపంచంలోని దేవుళ్ళంతా మనుషుల్ని వేరు చేస్తుంటే
ఈ ఒక్క దేవత అందర్నీ ఓ చోట చేరుస్తుంది"
అన్న మాటలు ఎంత నిజం

అందుకే

మనిషి దేవుణ్ణి సృష్టించే ,
దేవుడు మనుషుల్ని దోచుకునే
ఈ జగన్నాటకంలో దైవం ఒక మిధ్య కాబట్టి
అమరత్వం అందించే పానీయం అంతకన్నా పెద్ద బూటకం కాబట్టి
పేరుకే గానీ నిజంగా మనం మనుషులం కాదు కాబట్టి
రాక్షసులమని తెలియజెప్పడానికి
ప్రకృతి జగన్మోహిని ప్రసాదిస్తున్న హాలాహలాన్నే
అమృతగా మా పాలిట దేవతగా....

( మా జీవితంలో భాగమై మాతో ఎన్నో పంచుకున్న విశాఖ " వినాయక bar & restaurant " జ్ఞాపకలతో
యవ్వనం రసలీల అని పాడుకుంటూ
రేపటి మాట మరచిపోయి ఇవాళకి హాయిగా నవ్వుకుంటూ)